B.Bu. [ n1.rs ]

Sa ostrva uklonili 131 divlju mačku: Dešavanja nakon toga iznenadila su čak i naučnike

Na japanskim ostrvima Ogasavara su prije nekoliko godina živjele mačke koje su lovile crvenoglave šumske golubove. Ova vrsta golubova živi isključivo na tim ostrvima.

Riječ je o srednje velikoj ptici, dugoj otprilike 40 centimetara. Njihov broj je kasnog 20. vijeka snažno opao zbog uništavanja šuma i plijenjenja od strane mačaka. Godine 2008. njihov broj je pao ispod 80, a vrsta je bila na ivici izumiranja.

Kada su 2010. godine počeli da uklanjaju mačke sa ostrva, crvenoglavi šumski golubovi su se vratili s ruba izumiranja. Između 2010. i 2013. uhvatili su 131 mačku i smanjili njihov broj na manje od 20. U istom periodu ukupan broj opaženih golubova porastao je sa 111 na 966 odraslih jedinki i sa devet na 189 mladunaca.

Izuzetna otpornost ptice
Izuzetno brzo oporavljanje golubova privuklo je pažnju istraživača sa Univerziteta u Kjotu.

„Većina vrsta čiji se broj spusti na tako nizak nivo pati od parenja u srodstvu, pri čemu se nagomilavaju štetne genske mutacije. Zbog toga je oporavak težak, čak i uz intenzivne mjere očuvanja“, objašnjava Daichi Cudžimoto, glavni autor nove studije, objavljene u časopisu Communications Biology, koja analizira oporavak ove vrste.

Crvenoglavi šumski golub je, međutim, premašio sva očekivanja. Naučnici su stoga željeli da istraže genetske razloge za takvu otpornost. Uporedili su cjelokupan genom i divljih i zatočeničkih crvenoglavih šumskih golubova, kao i divljih populacija rasprostranjenije japanske podvrste. Mjerili su stepen parenja u srodstvu i genetsko opterećenje (broj štetnih mutacija) kod obje vrste, prenosi BBC Wildlife Magazine.

Rezultati su iznenadili. Crvenoglavi šumski golubovi imali su manje štetnih mutacija nego njihovi rasprostranjeniji srodnici. To pokazuje da je njihova genetska otpornost posljedica dugotrajnog preživljavanja kao male, izolovane populacije još prije dolaska čovjeka, objasnio je vođa tima Juđi Isagi.

Parenja u srodstvu
Tokom vjekova postepeno parenje u srodstvu očistilo je njihov genom od štetnih mutacija. To je proces poznat kao genetsko čišćenje. Pticama je omogućio da nakon smanjenja populacije zbog predatora lakše prežive i brže se razmnože kada je prijetnja uklonjena.

„Ova jedinstvena evoluciona istorija očigledno je pticama dala otpornost kakvu ne primjećujemo kod drugih ugroženih vrsta“, dodaje Isagi.

Studija dovodi u pitanje rašireno uvjerenje da parenje u srodstvu uvijek otežava oporavak zbog izloženosti štetnim mutacijama. Umjesto toga, naglašava da se male populacije, pod određenim uslovima, mogu genetski prilagoditi tokom vremena i preživjeti čak i veoma ozbiljne padove brojnosti.