M.M.Lj. [ N1 ]

TAJNA STARA 200 GODINA

DNK iz pramena Betovenove kose otkrio neočekivane stvari

Dok su se njegovi saradnici bavili zadatkom sortiranja ličnih stvari, otkrili su dokument koji je Betoven napisao četvrt vijeka ranije - testament.

U martu 1827. njemački kompozitor Ludvig van Betoven preminuo je poslije duže bolesti.

Prikovan za krevet od prethodnog Božića, napala ga je žutica, udovi i stomak su mu bili otečeni, i borio se za vazduh.

Dok su se njegovi saradnici bavili zadatkom sortiranja ličnih stvari, otkrili su dokument koji je Betoven napisao četvrt vijeka ranije – testament u kojem je od svoje braće tražio da detalji o njegovom stanju budu poznati javnosti, prenosi Science alert.

Danas nije tajna da je jedan od najvećih muzičara koje je svijet ikada poznavao bio funkcionalno gluv do sredine 40-ih.

Bila je to tragična ironija koju je Betoven želio da svijet razumije, ne samo iz lične, već i medicinske perspektive.

Kompozitor će nadživjeti svog doktora za skoro dvije decenije, ali skoro dva vijeka nakon Betovenove smrti, tim istraživača je krenuo da ispunjava zahtjev iz njegovog testamenta na načine za koje nije ni sanjao da su mogući, genetskom analizom DNK u autentičnim uzorcima njegove kose.

„Naš primarni cilj je bio da rasvijetlimo Betovenove zdravstvene probleme, koji slavno uključuju progresivni gubitak sluha, počevši od njegovih srednjih do kasnih 20-ih i na kraju dovodeći do toga da on postane funkcionalno gluv do 1818. godine“, rekao je biohemičar Johanes Krause sa Instituta Maks Plank za Evoluciona antropologija u Njemačkoj je objašnjena u izjavi za štampu 2023. godine, kada su objavljeni rezultati.

Primarni uzrok tog gubitka sluha nikada nije poznat, čak ni njegovom ličnom ljekaru dr Johanu Adamu Šmitu.

Ono što je počelo kao tinitus u njegovim 20-im polako je ustupilo mjesto smanjenoj toleranciji na glasnu buku, i na kraju gubitku sluha u višim tonovima, što je efektivno okončalo njegovu karijeru izvođača.

Za muzičara, ništa ne može biti ironično. U pismu upućenom svojoj braći, Betoven je priznao da je bio „beznadežno pogođen“, do te mjere da je razmišljao o samoubistvu.

Kompozitor se u odraslom životu nije morao suočiti samo sa gubitkom sluha. Rečeno je da je od najmanje 22 godine patio od jakih bolova u stomaku i hroničnih napada dijareje.

Šest godina prije njegove smrti, pojavile su se prve indikacije bolesti jetre, bolesti za koju se smatra da je, barem djelimično, odgovorna za njegovu smrt u relativno mladoj dobi od 56 godina.

Forenzička istraga 2007. uvojka za šta se vejrovalo da je Betovenova kosa je ukazivala na to da je trovanje olovom moglo da ubrza njegovu smrt, ako nije na kraju bilo odgovorno za simptome koji su odnijeli njegov život.

Imajući u vidu kulturu pijenja iz olovnih sudova i medicinske tretmane tog vremena koji su uključivali upotrebu olova, to nije iznenađujući zaključak.

Ova najnovija studija, objavljena u martu 2023, razotkriva teoriju, međutim, otkrivajući da kosa nikada nije pripadala Betovenu, već nepoznatoj ženi.

Što je još važnije, nekoliko pramenova za koje je potvrđeno da su daleko vjerovatnije bile kompozitorove pokazuju da je njegova smrt vjerovatno bila posledica infekcije hepatitisom B, pogoršane njegovim pijenjem i brojnim faktorima rizika za oboljenje jetre.

Dalja istraživanja otkrila tajne
„Nismo bili u mogućnosti da pronađemo definitivan uzrok Betovenove gluvoće ili gastrointestinalnih problema“, rekao je Krause.

Na neki način, ostaje nam još pitanja o životu i smrti slavnog klasičnog kompozitora.

Gdje je dobio hepatitis? Kako je pramen ženske kose vjekovima prolazio kao Betovenov? A šta je bilo iza njegovih bolova u stomaku i gubitka sluha?

S obzirom da je tim bio inspirisan Betovenovom željom da svijet razume njegov gubitak sluha, to je nesrećan ishod. Iako je među njegovim genima bilo zakopano još jedno iznenađenje.

Dalja istraživanja upoređujući I hromozom u uzorcima kose sa onima rođaka koji potiču iz Betovenove linije po ocu ukazuju na nepodudaranje.

Ovo ukazuje na vanbračnu seksualnu aktivnost u generacijama koje su prethodile kompozitorovom rođenju.

„Ovo otkriće ukazuje na to da je u njegovoj liniji po ocu došlo do očinstva između začeća Hendrika van Betovena u Kampenhautu u Belgiji oko 1572. i začeća Ludviga van Betovena sedam generacija kasnije 1770. godine, u Bonu, Njemačka“, rekao je Tristan Beg, biološki antropolog sada na Univerzitetu Kembridž u Velikoj Britaniji.

Kompozitor svakako nije ni u snu mogao da zamisli kakve tajne je pramen njegove kose mogao da otkrije.