Duško Kovačević

Original falsifikata

Već duže vrijeme propitivanje fenomena lažnih diploma održava se na površini crnogorske javnosti. To je u stvari antitema jer često se, ne samo u medijima, diskutuje o njoj. Ona je tako vrišteći prisutna, ali se gotovo ništa ne radi na državnoj i pravosudnoj razini da se to zlo procesuira i zaustavi.

Пише: Duško Kovačević Види све колумне

(Ovaj članak je razrada stava koji sam iznio na svom Fejsbuk nalogu prije dva dana)

Mi stalno kružimo oko tog problema, bez volje i skoposti da započnemo obračun s njim, uz pitanje koje visi: da li je sudska vlast nezavisna u sferi obrazovnih falsifikata? Ne može se premijer baviti istragama.

Ono što zaprepašćuje jeste saznanje da društvena kontroverza kupljenih diploma svoje zlatne dane doživljava u periodu nakon pada protegnute epohe Mila Đukanovića, upravo u periodu koje lakovjerno nazvasmo – porijeklo nade.

U analizi uzroka crnogorskog višepartijskog tragizma najčešće se pozivamo na opštepoznato mjesto – nedostatak stručnog kadra (što je točno). I kojom se strategijom borimo protiv tog endemskog manjka kompetentnih i kvalifikovanih ljudi? Tako što forsiramo prevarante sa visokim diplomama kupljenim za vikend proveden na pazarištima pseudofakultetskih roba široke potrošnje? Zakopavamo se još dublje, a govorimo o Sloveniji kao supermodelu na koji treba da se ugledamo! Državi koja je i u komunizmu bila do tančina sređena i ispravna.

Kao što postoje najjeftiniji gradovi za kupovinu garderobe i hrane u okruženju, postoje i najpovoljniji fakulteti za kupovinu diploma, na kojima su crnogorski funkcioneri najzahvalnije mušterije. Dakle, fakultet je sve manje visokoobrazovna ustanova koja nudi znoj, pregnuće i viziju. Fakultet je proizvod koji se pazari u akademskim trgovačkim pijacama u Tutinu, Novom Sadu, Novom Pazaru... Šoping...

U veoma hvaljenoj pripovijetki Smrt Ivana Iljića, i sad se ponavljam – Tolstoj, veliki majstor realizma, opisuje svu birokratsku okoštalost Rusije devetnaestog vijeka u jednoj kratkoj rečenici: ,,On je bio nepotreban član raznih nepotrebnih ustanova’’. Na ovu rečenicu dodajmo –činovnik je bio čovjek sa kupljenom diplomom i eto definicije Crne Gore, a bogami i mnogih okolnih država, u prvim decenijama 21. vijeka.

Nekada su se univerzitetske diplome uokvirivale kao umjetničke slike, i krasile su hodnike, čak i dnevne sobe stanova i kuća. Ljudi su se dičili njima... To je bio ne samo sertifikat o stručnosti nego i dokaz velikog rada i učenja.

Danas, ako hoćeš da nagrdiš nekoga — samo mu diplomu iznesi na vidjelo, diplomu koju krije kao zmija noge.