Tufik Softić

Mijajlović u bjekstvu, je li to i kraj "Televex Biotela"?

Tek kada je prije dva dana, poslije akcije Specijalnog policijskog odjeljenja (SPO), po nalogu Specijalnog tužilaštva (SDT) i hapšenja članova organizovane kriminalne grupe koji se sumnjiče da su godinama švercovali cigarete i prali novac, saopšteno da je u bjekstvu vlasnik firme “Televex” Vladimir Mijajlović, postalo je jasno zašto je fabrika “Biotel” za proizvodnju peleta u Andrijevici, zatvorena polovinom prošle godine.

Predstavljajući se kao suvlasnik “Televeksa” i izvršni direktor “Biotela” u ovom malenom sjevernom gradu, Veselinko Mijajlović, ostao je dužan radnicima nekoliko zarada i doprinose za pet godina. 

Iako je u trenutku zatvaranja obećavao da će to biti na kratko i da će ponovo pokrenuti proizvodnju, poslije posljednjih dešavanja, teško da će se to dogoditi.

“Televex” je u Centralnom registru privrednih subjekata registrovan upravo za proizvodnju proizvoda od drveta, plute, slame i pruća.

U njihovoj fabrici u Andrijevici je bez posla ostalo 25 radnika kojima je Mijajlović ostao dužan i noćni rad, i mnoge druge obaveze. 

“Mijajlović je prestao da nam se javlja, a mi ne uspijevamo da nađemo način da dođemo do zarađenog, jer je vlasniku bilo omogućeno da nas praktično drži na crno i da posluje suprotno zakonskim propisima”, ispričali su radnici koji su tada protestovali.

Radnici “Televex”-ove fabrike peleta su još tada zatražili od nadležnih državnih organa da se uključe u rješavanje ovog problema, uz ocjenu da u ovom slučaju ima posla i za Specijalno državno tužilaštvo.

“Fabrika je nekoliko puta mijenjala nazive. U jednom momentu, negdje prije pet godina, doživjela je i uvođenje stečaja. Nakon toga je otvorena pod drugim imenom otkad su radnici radili po ugovoru na po mjesec ili dva. Dešavalo se da se zarade daju na ruke, dok doprinosi uopšte nijesu uplaćivani. Mi smo i pod tim uslovima morali da radimo, jer nam je obećavano da će biti bolje. Na kraju smo shvatili da smo izigrani i da se ovdje pribjegavalo nezakonitim radnjama onih koji su vodili fabriku”, kazali su još tada radnici andrijevičke fabrike.

Fabrika peleta “Biotel” je osnovana 2014. godine kao najveće te vrste u Crnoj Gori u to vrijeme. Proizvodni pogoni su bili smješteni u zatvorenim halama površine 6.000 metara kvadratnih i otvorenom prostoru od 32.000 kvadrata. Tada je rečeno da ovaj projekat, sa čistim ekološkim proizvodom, predstavlja investicioni bum i da je kapacitet proizvodnje peleta na godišnjem nivou planiran na 23.000 tona.

Fabrika peleta “Biotel” ostala je iza sebe dužna i lokalnoj upravi u Andrijevici po raznim osnovama.

“Samo po osnovu poreza Televeks Biotel je ostao dužan Opštini Andrijevica oko 50.000 eura. Takođe, dug za vodu je blizu 2.000 eura. U saznanju smo da ovo preduzeće ima veliki dug za struju i da je ostalo dužno brojnim drugim povjeriocima. Svakako da u cijelu priču treba da se uključi država, s obzirom na to da su vlasnici ove fabrike dobijali brojne pogodnosti i podsticaje za proizvodnju peleta. Takođe, iz nadležnih državnih institucija treba da dobijemo odgovor kako se došlo do ovakvog stanja, s obzirom na to da su ogromne količine drveta iz državnih šuma sa ovog prostora prerađene u ovoj fabrici”, istakli su tada iz lokalne uprave.

Malo poznata kompanija svojevremeno je počela da radi u prostorijama nekadašnjeg giganta „Termoventa“, koji je zatvoren još prije tri decenije.

Ova fabrika, izgledalo je tako, kao da je „pala sa neba“ u malenu varoš ispod Komova. Evropska tehnologija, na dugme, djelovala je kao astronomski brod.

Izvršni direktor i suvlasnik „Biotela“ u to vrijeme je saopštavao da se devedeset odsto proizvodnje plasira u inostranstvu, najviše Italiju, Austriju i Njemačku, jer tada, deset godina unazad, grijenje na pelet u Crnoj Gori još nije bilo zaživjelo.

Vlasnik fabrike “Biotel” u Andrijevici pričao je i o planovima da se u krugu te kompanije izgradi prva energana na biomasu u Crnoj Gori. Šta se u međuvremenu izdešavalo, pa se od tih velikih planova stiglo do zatvaranja, niko ne zna pouzdano da kaže. 

Sada policija traga za Vladimirom Mijajlovićem, za koga se ne zna u kakvim je rodbinskim odnosima sa Veselinkom Mijajlovićem, “izvršnim direktorom i suvlasnikom” fabrike peleta u ovom malenom sjevernom gradu. Da li je to definitivno kraj jedne “razvojne priče” i “Biotela” koji je svojevremeno predstavljan kao velika šansa za Andrijevicu.