Nebojša Šofranac

Euro rekorda

Zbogom Njemačka

Ovo prvenstvo moramo računati i pamtiti kao epohalno, ovo je već postao događaj koji se izjednačio sa magnitudom i magijom Mundijala, ogroman uspjeh Uefe i Evrope u cjelini, kao takvog ga moramo slaviti.

Neko je pokušao provući priču o čak "jednom od slabijih šampionata". Čisto fudbalski možemo reći da šampionat iz 1988. sa ogromnom evolucijom igre i trijumfom Holandije, kao i Euro 2000. gdje su top 4 ekipe (Francuska, Italija, Holandija, Portugal) plus jedna izuzetna Češka igrale fantastičan fudbal i podarile mečeve za pamćenje, ostaju tehnički dva najbolja Eura. Tu je onda i Euro 2008. sa nekim epohalnim završnicama koje su ga proslavile, naročito u režiji Turske, i uz Španiju koja je sa 6/6 uradila nešto slično što i sada pokazavši da pobjeđuje fudbal, a ne provlačenje, nije prvi put.

Ali ovaj Euro, pomjerio je brojne granice. Igralo se na velikim stadionima, bilo je krcato od prvog do posljednjeg dana, jedna energija koja je drmala planetu, ne samo Evropu. Imali smo stotine hiljada Škotlanđana u Njemačkoj, takođe narandžasto more Holađana, neprevaziđenu ponešenost Turaka i Albanaca, koji su u Njemačkoj kao kod kuće, ali ko je očekivao toliko Rumuna, na meču protiv Ukrajine zablistali su uz podršku 50 hiljada fanatika u Minhenu, a šta tek reći za sjajnog debitanta Gruziju. Njemačka je toliko uređena i dostupna svima da smo nakon šampionata u 12 zemalja imali jedan gdje su svi bili kao kod kuće.

I igralo se strašno. Da se ne zaboravi kako je Slovenija bila na milimetar od četvrtfinala, kako je Gruzija od svakog meča pravila spektakl, tukla Portugal i čak zaprijetila magičnoj Španiji, kako je direktan fudbal igrala Austrija i nesrećno ispala, kako je Turska na energiju i kvalitet pomjerila granice, oduševila protiv Gruzije, bila na 15 minuta od polufinala protiv Holandije.

Kako je Danska zastrašila Njemačku u jednom super meču, kako je Švajcarska igrala protiv velikana i okrznula polufinale, koliko je blizu čuda bila Slovačka, koliko smo bili zapanjeni efikasnošću i spektaklom u prvim danima.

A posto mnogi pokušavaju predstaviti da su brojke pale i pogotovo u nokaut fazi, recimo da je u 36 mečeva grupne faze postignut 81 gol što je 2.25 po meču i svi smo bili zadovoljni. Pazite sada, u 15 mečeva nokaut faze postignuto je 36 golova sto je 2.4 po meču, dakle prosjek je čak porastao! Od toga samo dva u produžecima, Kejn i Merino. I pored nekih velesila poput Portugala, Francuske i Engleske koje su imale taj pristup "čekalica" u nokaut mečevima prosjek je ipak porastao a pritom smo imali drame. Na kraju 117 golova iz 51 meča, prosjek 2.3 po utakmici.

Uz ponesenost kakva do sad nije viđena u što smo se mogli uvjeriti na licu mjesta, u vozovima, na trgovima, barovima, oboreni su rekordi gledanosti u Evropi, Américi i čak Africi što je posebno bitno, jer njima prije nije bilo ni dostupno, a integralni su dio današnjeg fudbala.

I najvažnije, ideja konstruktivnog fudbala je pobijedila. Rekord Španije 7/7 natjeraće sve da razmišljaju tako, jedna ekipa koja nije bila u top 5 favorita nanizala ih je sve i ponovo dala smjernice modernog fudbala kao u ciklusu od 2008. Nakon osvajanja Lige Nacija prošle godine sad su osvojili i Euro, igraće naredne godine Finalisimu sa svjetskim šampionom Argentinom koja je jutros dramatično ponovo osvojila Kopa Ameriku i takođe se nalazi u zlatnom ciklusu. Biće to najbolji uvod u super Mundijal na američkom kontinentu, na kojem ce biti čak 48 zemalja, 12 grupa po četiri ekipe, ogromna šesnaestina finala, čak 104 utakmice i 38 dana trajanja. Fudbal stalno ide naprijed, tu nemojte da brinete.

Za Španiju vrijedi reći i to da nikad nije odustala od svoje igre, ni sinoć kad je vodila 1:0 i stvorila niz prilika za 2:0, ni kod 1:1 kad bi mnogi čekali produžetke protiv jedne vrlo opasne Engleske. Stalno igra, stalno akcije, stalno pozitivni pasovi. Uz fenomene Jamala i Vilijamsa ovoj ekipi su nevjerovatnu stabilnost dali srednjaci Rodri i Fabian Ruiz, prava vezivna snaga pa otud i MVP nagrada za čovjeka koji se sinoć slomio da bi stoički spasio gol. I taj Dani Olmo koji je bio Koperfild ovog prvenstva, vadio magiju iz rukava i na kraju sinoć spasio pobjedu. Španija je uradila nešto sto niko nikad nije. Osvojila je "grupu smrti" sa maksimalnim skorom, potpuno nadigrala zvaničnog šampiona Italiju i treću ekipu svijeta Hrvatsku, ekipe koje je savladala i u završnici Lige Nacija.

A onda nakon spektakla sa Gruzijom u završnici srušila tri najveća favorita ovog Eura, Njemačku, Francusku i Englesku, i to u spektakularnom krešendu. Jer uoči Eura gradacija favorita je bila upravo Engleska, Francuska pa Njemačka. Morali su tri puta osvojiti Mon Blan, sve sama remek djela, a najteže je bilo sa domaćom Njemačkom kad je sjajni psiholog Dela Fuente na nagovor Pabla Ama izvlačio najveće zvijezde da bi unio mišiće i odolio Njemcima sa 1:0. Primili su taj kasni gol i moglo je svašta biti u produžecima, ali nisu ni tada željeli penale i našli su resurse da preko Olma i sudbonosnog Merina u 119.minutu preskoče i najtežu prepreku. Jedna velika i čista titula, osvojena na način koji inspiriše generacije. Zato su tekovine ovog Eura izuzetne, pamtićemo dugo ove dane, čekajuci sljedeću veliku avanturu.