B.Bu. [ n1.rs ]

BIOGRAFSKA PRIČA

Ernest Hemingvej - pustolov i pisac koji je vodio bitku sa svojim demonima

Ernest Hemingvej, američki romanopisac i novinar, jedan je od najuticajnijih pisaca 20. vijeka.

Minimalistički stil Ernesta Hemingveja, poznat kao „tehnika ledenog brijega“, obilježio je modernu književnost.

Rođen je 21. jula 1899. godine u Ouk Parku, Ilinoj, Hemingvej je živio buran život koji je uključivao rat, putovanja i lične borbe, što se odrazilo na njegova djela.

Rani život i počeci
Hemingvej je rođen u konzervativnoj porodici u malom gradu u Ilinoju, a majka ga je, kao i njegovu stariju sestru, slično oblačila. Zbog toga ga je otac često vodio u lov i ribolov kako bi naučio da puca u divlje životinje i lovi ribu. Hemingvej je volio lov i to mu je bio glavni hobi tokom cijelog života kada nije radio ili putovao.

Kada su SAD ušle u rat na strani Antante 1917. godine, Hemingvej je želio da se pridruži dobrovoljačkoj vojsci, ali je odbijen zbog vida. Međutim, ubrzo je pronašao pamflet u kom je Crveni krst pozivao dobrovoljce da dođu u Evropu da pomognu u ratu.

Vozio je kamion pun hrane i cigareta za italijanske vojnike i proveo je dva mjeseca u Milanu. Tog ljeta je teško ranjen. Ubrzo se vratio kući, počeo da piše za Toronto Star i preselio se u Čikago. Tamo je upoznao Hardli Ričardson, svoju prvu suprugu. Hardli je bila osam godina stariji od Hemingveja, ali se par odlično slagao.

Književna karijera
Hemingvej se preselio u Pariz 1920-ih, gdje se družio sa modernistima poput Gertrude Štajn i F. Skota Ficdžeralda. Njegova prva zbirka priča, „U naše vrijeme“ (1925), donijela mu je priznanje, a roman „Sunce se ponovo rađa“ (1926) učvrstio je njegov status. Djela poput „Zbogom oružje" i "Za kim zvona zvone“ (1940) i „Starac i more“ (1952) istražuju teme hrabrosti, gubitka i borbe za opstanak.

Tokom ovog perioda, napisao je „Sunce se ponovo rađa“ i posjetio Španiju jer je bio fasciniran borbom bikova. U međuvremenu, upoznao je Polin Fajfer, ženu sa kojom je započeo aferu. Do 1927. godine, razveo se od svoje prve žene i oženio se Polin. Par je odlučio da se vrati u SAD kada je Fajfer ostala trudna.

Tada je dobio vijest da je njegov otac izvršio samoubistvo zbog finansijskih problema. To je bio veliki šok za Hemingveja i izjavio je da će vjerovatno i sam tako završiti. Sljedeću godinu je proveo loveći u sjeverozapadnim državama i pišući.

Rat i putovanja
Hemingvej je bio svjedok i učestvovao u ključnim istorijskim događajima. Kao novinar, izvještavao je o Španskom građanskom ratu, koji je inspirisao roman „Za kim zvona zvone“.

Dok je bio u Španiji, upoznao je veoma zanimljivu novinarku Martu Gelhorn, kojom će se oženiti nakon drugog razvoda 1940. godine. Oboje su odlučili da izvještavaju iz Evrope tokom Drugog svjetskog rata, ali su većinu vremena bili razdvojeni.

Hemingvej je bio prisutan na iskrcavanju u Normandiji i nekoliko mjeseci kasnije ušao je u oslobođeni Pariz sa savezničkom vojskom. Bio je to nostalgičan trenutak, kada se prisjetio uspomena iz mlađih dana. Nakon što je rat završen, razveo se od svoje treće žene. Marta je bila veoma vrijedna novinarka koja je imala svoje planove, pa je par nakon pet godina braka odlučio da prekine svoju vezu.

Tokom Drugog svjetskog rata učestvovao je u oslobođenju Pariza i izvještavao o sukobima. Njegova ljubav prema avanturi odvela ga je u Afriku, Kubu i Španiju, gdje je pronašao inspiraciju za svoja djela.

Dvije avionske nesreće za nekoliko dana
U januaru 1954. godine, dok je bio u Africi, Hemingvej je skoro poginuo u dvije uzastopne avionske nesreće. Prva je bio božićni poklon za njegovu suprugu Meri, da fotografiše Merčisonove vodopade iz vazduha. Međutim, avion je udario u napušteni stub i izvršio prinudno slijetanje. Hemingvej je povrijedio leđa i rame, a Meri je pretrpjela prelom rebara i šok.

Poslije noći u divljini, uspjeli su da stignu do Butiabe čamcem, gdje ih je pronašao pilot koji je pokušao da poleti sa loše piste, ali je avion eksplodirao. Meri i pilot su pobjegli kroz razbijeni prozor, a Hemingvej je morao glavom da razbije vrata da bi izašao.

Zadobio je opekotine i novu povredu glave, iz koje je curila cerebrospinalna tečnost. U Entebeu, novinari su vjerovali da je mrtav. Nakon što su ih obavijestili da je živ, proveo je nedjelje oporavljajući se u Najrobiju.

U februaru je, međutim, otišao na planirani ribolov sa Patrikom i njegovom suprugom, ali ga je bol učinio razdražljivim i teškim. Tokom šumskih požara, ponovo je povrijeđen – zadobio je opekotine drugog stepena na nogama, trupu, usnama, lijevoj ruci i desnoj podlaktici.

Lični život i borbe
Hemingvejev život obilježili su burni odnosi i lični izazovi. Imao je četiri braka i borio se sa depresijom, alkoholizmom i posljedicama brojnih povreda.

Njegova strast prema borbi sa bikovima, alkoholu i ribolovu odražavala je njegov kult muškosti, ali i njegove unutrašnje sukobe. Uprkos svom slavnom životu, Hemingvej je patio od mentalnih bolesti, posebno u kasnijim godinama.

Godine 1954, Hemingvej je dobio Nobelovu nagradu za književnost, posebno za roman „Starac i more“, koji je takođe osvojio Pulicerovu nagradu 1953. godine.

Njegovo zdravlje se pogoršavalo zbog fizičkih i psiholoških problema. 2. jula 1961. godine, Hemingvej je izvršio samoubistvo u svom domu u Kečumu, u Ajdahu.