L.V.

Život u plamenu – Paolo Di Kanio i granica između ludila i majstorstva

Paolo Di Kanio, bivši italijanski profesionalni fudbaler, postao je (zlo)glasan prvenstveno zbog incidenata, poput vrijeđanja sudija ili fašističkih gestikulacija kojima je proslavljao golove. Njegov vatreni temperament često je zasjenjivao činjenicu da je bio i sjajan fudbaler.

Najbolje fudbalske vještine pokazao je upravo prije tačno 25 godina, kada je u Premijer ligi postigao nevjerovatan volej-gol.

Od teškog djetinjstva do Premijer lige

Paolo Di Kanio rođen je 9. jula 1968. godine u Rimu, u kvartu Kvartićolo, radničkom naselju u kojem su uglavnom živjeli navijači Rome. Ipak, Di Kanio je započeo omladinsku karijeru u gradskom rivalu – Laciju.

Kao dječak, bio je zavistan od slatkih gaziranih pića, zbog čega je imao problema sa viškom kilograma. Takođe, imao je X-noge i morao je da nosi ortopedske cipele.

Sve te probleme je kasnije riješio mukotrpnim radom i ogromnom željom da postane profesionalni fudbaler. Prevazilaženje tih prepreka – kako je sam rekao – „učinilo ga je osobom kakva je danas“.

Karijeru je počeo u italijanskoj Seriji A, igrajući za Lacio, zatim Juventus, Napoli i Milan, prije nego što se nakratko preselio u škotski Seltik. Nakon toga proveo je sedam godina u engleskoj Premijer ligi, igrajući za Šefild Venzdej, Vest Hem Junajted i Čarlton Atletik.

U Italiju se vratio 2004. godine, ponovo zaigrao za Lacio, a zatim i za niželigaški Ćisko Romu, prije nego što se povukao 2008. Tokom karijere upisao je preko 500 ligaških nastupa i postigao više od 100 golova.

Primarno je igrao kao povučeni napadač, ali se odlično snalazio i na poziciji ofanzivnog veznog ili krilnog fudbalera. Smatran je tehnički izuzetno potkovanim igračem. Ipak, kao što je već pomenuto, njegovu reputaciju i fudbalske kvalitete umanjili su kontroverzno ponašanje i brojni incidenti na terenu.

Eksplozivan karakter i kontroverze

Jedan od najozbiljnijih incidenata desio se 1998. godine, kada je, kao igrač Šefild Venzdeja, vrijeđao sudiju Pola Alkoka tokom meča protiv Arsenala na stadionu Hilsboro. Di Kanio je odgurnuo sudiju nakon što je dobio crveni karton. Zbog toga je suspendovan na čak jedanaest utakmica i kažnjen sa 10.000 funti.

Međutim, još veći skandal izazvao je u drugom mandatu u Laciju (2004–2006), kada je fašističkim pozdravom slavio golove i pobjede.

Poznato je da ultrasi Lacija naginju ka fašizmu, ali Paolo Di Kanio nikada nije krio svoju sklonost ka krajnje desničarskim političkim stavovima.

Korišćenje fašističkog pozdrava – geste koju su koristili italijanski fašisti u 20. vijeku – zabilježeno je na utakmicama protiv gradskog rivala Rome i Livorna, dva kluba poznata po lijevo orijentisanim navijačima.

Nakon drugog takvog slučaja, suspendovan je samo na jednu utakmicu i novčano kažnjen sa 7.000 eura.

Kasnije je izjavio: „Uvijek ću salutirati kao i ranije, jer mi to daje osjećaj pripadnosti mom narodu.

„Salutirao sam svom narodu znakom koji za mene simbolizuje pripadnost grupi koja vjeruje u prave vrijednosti – vrijednosti pristojnosti nasuprot uniformisanosti koju nam društvo nameće.“

U autobiografiji iz 2001. godine „Paolo Di Canio: Autobiografija“, izrazio je divljenje prema italijanskom fašističkom diktatoru Benitu Musoliniju. Di Kanio je čak istetovirao Musolinijev lik na svom tijelu.

Mnoge njegove druge tetovaže takođe su izazvale kontroverze. Na desnom bicepsu istetovirao je latinsku riječ Dux, odnosno italijanski Il Duce – nadimak za Musolinija, što znači „vođa“.

Leđa su mu prekrivena tetovažama fašističkih simbola, uključujući orla, snop pruća (fasces) i Musolinijev portret. Njegove tetovaže izazvale su buru kada se pojavio na televiziji Sky Sport Italija kao komentator, u običnoj majici kratkih rukava. Ubrzo je suspendovan sa televizije.

Di Kanijev čuveni volej

Uprkos svim kontroverzama i radikalnim istupima, Paolo Di Kanio donio je mnogo radosti fudbalskom svijetu. Kao ofanzivni igrač, postigao je veliki broj golova – a jedan od njih bio je zaista spektakularan. Postigao ga je upravo prije tačno 25 godina – 26. marta 2000. godine.

Bio je to meč Vest Hem Junajteda, kluba u kojem je proveo najduži period karijere (1999–2003, 141 nastup, 51 gol). Vest Hem je u Premijer ligi igrao protiv Vimbldona.

Paolo Di Kanio je već u 9. minutu postigao vjerovatno najljepši gol svoje karijere. Visoki centaršut stigao je do lijevog ivice šesnaesterca, gdje ga je dočekao Di Kanio i volejom, spoljnim dijelom desne noge, poslao loptu preko čitavog šesnaesterca u suprotni ugao gola.

Taj gol je kasnije proglašen za gol sezone, a 2002. godine uvršten je među 10 najljepših golova decenije u Premijer ligi.