P.R.

godišnjica smrti

Entoni Perkins sa sjenkom Normana Bejtsa

Naučio sam više o ljubavi, nesebičnosti i ljudskom razumijevanju od ljudi koje sam upoznao u svijetu AIDS-a nego u glodarskom i kompetitivnom svijetu u kom sam proveo ciječli svoj život, kazao je pred smrt američki glumac, reditelj i pjevač Entoni Perkins, koji je svijet napustio na današnji dan, 12. septembra 1992. u 61. godini života od posljedica upale pluća povezane sa tom neizlječivom bolešću.

Perkins je rođen 4. aprila 1932. u Njujorku. Njegov otac, Osgud Perkins, bio je ugledni pozorišni glumac, ali je umro kada je Entoni imao samo pet godina, što je ostavilo dubok trag na njegov život. Gubitak oca i kasniji emotivni izazovi formirali su njegovo introvertno ponašanje i složenu ličnost, koja će kasnije doprinijeti njegovim glumačkim ulogama.

Prokletstvo "Psiha"

Perkins je debitovao na velikom platnu početkom '50-ih godina, ali je pažnju publike i kritike privukao svojom ulogom u filmu "Friendly Persuasion" iz 1956. Za ovu ulogu, u kojoj je igrao mladog kvakera tokom Američkog građanskog rata, Perkins je bio nominovan za Oskara za najboljeg sporednog glumca. Tada je postao miljenik Holivuda, zahvaljujući svom specifičnom izgledu i osvježavajućoj nevinosti koju je donosio na ekran.

Međutim, prava prekretnica u njegovoj karijeri došla je 1960. godine, kada ga je Alfred Hičkok angažovao za ulogu Normana Bejtsa u horor filmu "Psiho". Perkins je savršeno utjelovio lik poremećenog vlasnika motela, stvarajući lik koji je postao jedan od najupečatljivijih zlikovaca u istoriji filma. Njegova složena i psihološki duboka interpretacija Normana Bejtsa donijela mu je globalnu slavu, ali i prokletstvo – Perkins je postao toliko poistovijećen sa ovom ulogom da je kasnije tokom karijere teško pronalazio raznovrsnije uloge.

Skrivanje sopstvene seksualnosti

Osim glume, Perkins je imao i kratku, ali zapaženu muzičku karijeru. Sredinom '50-ih snimio je nekoliko pjesama koje su bile popularne, ali je muzika uvijek ostala u sjenci njegove glumačke karijere.

Perkinsov privatni život bio je jednako intrigantan kao i njegova gluma. Bio je poznat po tome da je privatnu sferu držao daleko od očiju javnosti zbog skrivanja sopstvene seksualnosti tokom većeg dijela života. U eri kada je homoseksualnost bila tabu, on se borio sa svojim seksualnim identitetom. Imao je romantične veze sa muškarcima uključujući i romansu s glumcem Tabom Hunterom, ali tek u kasnijim godinama je to postalo poznato javnosti. 

On je 1973. godine oženio fotografkinju i glumicu Beri Berenson. Brak je trajao do njegove smrti, a par je imao dva sina - Osguda i Elvisa. Naizgled srećna porodica sakrivala je Perkinsovu unutrašnju borbu sa identitetom i seksualnošću, što je u velikoj mjeri oblikovalo njegov emotivni život.

Borba sa AIDS-om

Perkins je '80-ih godina učestvovao u nastavcima "Psiha", reprizirajući ulogu Bejtsa. Nažalost, iako je karijera stagnirala, postao je poznat i po borbi sa AIDS-om, bolešću koja mu je dijagnostikovana krajem dekade. Preminuo je od komplikacija vezanih za ovu bolest, ostavivši za sobom nezaboravno nasljeđe.

Iako ga je uloga Normana progonila kroz karijeru, Perkins je ostao jedan od najupečatljivijih glumaca svog vremena. Njegova sposobnost da iznese složene i psihološki teške likove, kao i njegova borba sa ličnim demonima, ostavila je dubok trag na filmskoj industriji.

Norman čučao u Entoniju?

Odnos Entonija sa majkom bio je vrlo složen i često se smatra ključnim za razumijevanje njegove ličnosti, kao i nekih njegovih izbora u karijeri, posebno u vezi sa ulogom Normana u "Psihu".

Nakon smrti oca, kada je Entoni imao samo pet godina, njegova majka, Dženet Eselstin, preuzela je dominantnu ulogu u njegovom životu. Njihov odnos bio je intenzivan i često previše zavisan, što je kod Perkinsa razvilo osjećaj emocionalne nesigurnosti i kompleksan odnos prema ženama. Postoje spekulacije da je njihova veza imala prizvuke emocionalne zavisnosti i kontrolisanja, iako nije bilo konkretnih dokaza o nečem dublje problematičnom.

Ova dinamika mogla je uticati na njegovo kasnije tumačenje Normana, koji je u filmu imao patološki vezan odnos sa svojom majkom. Uloga Normana Bejtsa često se tumači kroz prizmu Perkinsove stvarne borbe sa majčinom dominantnošću, kao i njegovim unutrašnjim konfliktima u vezi sa sopstvenim identitetom.