Književno veče Milana Kneževića u Zeti

Milan Knežević je sinoć priredio književno veče za sve ljubitelje njegove poezije, posebno satirične, koje je naišlo na smijeh i brojne aplauze u prepunoj velikoj sali KIC-a "Zeta".

Na početku programa prisutne je pozdravio direktor KIC-a “Zeta”, Branko Noković, ističući da dijeli zadovoljstvo sa svima što dočekuju svog sugrađanina, koji je stekao visoku popularnost u književnosti i politici, i uz šest zbirki poezije i roman “Obala Nesanice” postao laureat brojnih književnih priznanja, među kojim su i “Radoje Domanović”, “Vidovdanska povelja”, “Mirko Banjević”, “Velika gramata” i dr.

Noković se na prisustvu zahvalio svim gledaocima, i predsjedniku opštine Zeta, Mihailu Asanoviću, ambasadoru Srbije, Nebojši Rodiću, potpredsjedniku Vlade Crne Gore, Milunu Zogoviću, ministarki saobraćaja, Maji Vukićević, potpredsjedniku Opštine Zeta, Aleksandru Markoviću, i Predragu Bulatoviću.

Prof. dr Dragan Koprivica se na početku osvrnuo na prvi susret s Milanom Kneževićem, od prije dvije decenije, upravo u KIC-u “Zeta” na jednoj političkoj tribini, kad je tokom prvog govora Kneževića odmah prepoznao da je riječ o čovjeku koji će obilježiti naše društvene tokove, a koji danas, po najnovijoj anketi IPSOS-a, o najbolje ocijenjenim političarima, zauzima, nakon premijera Spajića, drugo mjesto u Crnoj Gori.

Koprivica je istakao da Knežević, za razliku od režimskih pjesnika iz perioda za nama, nikad nije stavljao lične interese ispred opštih, nego svojom građanskom i književnom biografijom i danas potvrđuje stihove Šantića da pravog pjesnika “sve rane svoga roda bole”, i da istinski pjesnik uvijek govori glasom svog naroda.

Koprivica je zatim pozdravio, prisutnu u publici, majku Milana Kneževića, Ratku, podsjećajući na njen hrabri otpor policijskom odredu, koji je prije neku godinu upao u njen dom, lomeći i preturajući po kući. Zato je i istakao da ga Milanova majka podsjeća na brehtovsku Majku hrabrost.

Apostrofirajući stvaralačku i građansku hrabrost pisca, kritičar je zapazio da: “Knežević svim svojim bićem pripada Zeti, koja se i po stihovima Njegoša nikad ‘ne hće u lance vezati’, a što je i esencija Milanovog pogleda na svijet, jer on ima upravo produhovljeni humor hrabrog naroda Zete, gdje se vazda cijene britka riječ i istina”.

Kritičar je visoko ocijenio Kneževićev roman “Obala Nesanice”, jer se “autor građanski i literarno hrabro fokusirao na priču o imaginarnoj afričkoj državici, Obali Nesanice, poligonu diktature, korupcije, šverca i nepotizma, u čijim društvenim tokovima možemo prepoznatljivi i brojne sadržaje urušavanja i naše pravne države”.

Knežević je zatim, burno pozdravljen od svih prisutnih, prvo govorio o porukama svog romana, ukazujući takođe na matrice diktature, prepoznatljive na svim meridijanima, kao i na našem, uz priče o usponu i padu centara moći, umreženih u poslove mafije i međunarodne tokove.

Potom je govorio poeziju iz svojih šest objavljenih zbirki, a u završnom dijelu cijelo Veče obilježio briljantnom satiričnom poezijom na naše svakodnevne teme i dileme, što je publika izvanredno prihvatala, i autora često prekidala salvama smijeha i aplauza.
Manirom iskusnog glumca, Knežević je govorio svoje izabrane stihove o našim naravima, ličnostima i dvoličnostima, o želji za moć čehovski obojenih, tzv. “malih ljudi”, upletenih u društvene skrivene tokove bezakonja i duboke države.

Njegove pjesme na temu skaj-aplikacija i tragikomičnih primjera korupcije, uz uspone i padove čelnika po sistemu “mnogo hteli, mnogo započeli”, uz slikovite opise intervencija oko zapošljavanja po “dubini”, svi prisutni su odlično razumjeli smijući se i na svoj račun, te je finale Večeri protekao na najvišem nivou, uz pravu sinergiju stihova i oduševljenja publike.

Nakon održane večeri, Knežević već danas dobija brojne pozive iz drugih gradova za organizovanje ovakvih svojih književnih večeri, koje zaista predstavljaju pjesnički uzlet satire u duhu narodski obojenog, autentičnog i snažnog humora.