s.đ. [ krstarica.com ]

VELIKI SLIKAR

Sjećanje na Van Goga

Na današnji dan, 30. marta 1853. godine, rođen je Vinsent van Gog, holandski i francuski slikar, jedan od najoriginalnijih i najtemperamentnijih modernih evropskih slikara.

Njegova djela su ekspresivna, puna prodorne snage, građena na osnovu odnosa široko postavljenih bojenih ploha uznemirene frakture koja u svom kretanju prati oblik predmeta čvrstih kontura preko teme pejzaža, portreta i mrtve prirode.

Odražavaju neposredna psihička stanja u širokoj skali raspoloženja.
Karakteriše ih jaka ekspresivnost i emotivnost uopšte.

Početni period Van Goga vezuje za realizam, ali nakon prelaska iz Holandije u Pariz, on rasvjetljava paletu boja i uklapa se u impresionistički stil.

Izvršio je veliki uticaj na modernu umjetnost. Najčuvenija djela: „Doktor Gaše“, „Slika moje sobe“, „Suncokreti“, „Žitno polje pod čempresima“, autoportreti…

Van Gog je za svog života prodao samo jednu sliku, a njegova najbolja djela nastala su tokom manje od tri godine i to pred kraj života. Specifična su po strastvenim pokretima kičice, intenzivnim bojama, kao i po kretanju linije i forme.

U desetogodišnjoj karijeri Van Gog je stvorio oko 900 djela. Njegov neponovljivi spoj forme i sadržaja je moćan, dramatičan, lirski ritmičan, maštovit i emotivan, a za samog umjetnika je predstavljao način da objasni svoju borbu protiv ludila i razumijevanje duhovne suštine, čovjeka i prirode.

Osim što je bio veliki umjetnik, Van Gog je ostao poznat i po svojoj ekscentričnosti i ćudljivoj naravi što je demonstrirao kada je u napadu bijesa i ljubomore sam sebi odsjekao ušnu resicu.

Odrastao je uz majku, oca sveštenika, tri sestre i dva brata. Van Gogovi su bili najveća porodica trgovaca umjetničkim djelima, i zahvaljujući stricu, Vinsent je sa 22 godine postao trgovac reprodukcijama u Londonu.

Taj slabo plaćeni posao je napustio nakon čega je neko vrijeme radio kao učitelj i tada se okušao u slikarstvu radeći socijalne teme – radnike u rudniku i njihove porodice.

Početkom 1886. godine odlazi u Pariz gdje upoznaje Anrija de Tuluz-Lotreka, Pola Gogena i Pola Sezana. Iako u Parizu niko nije želio njegove slike, pronašao je snage i vjeru u sebe da nastavi da slika.

Intenzivno je koristio crvenu i zelenu boju i povodom svoje slike „Kafana noću“ piše svom bratu Teu u Parizu: „Soba je krvavocrvena i tamnožuta, u sredini je zeleni bilijar i četiri svjetiljke limunove boje, koje bacaju narandžastozelenu svjetlost. Svuda se bore najrazličitije zelene i crvene boje: u sitnim likovima protuva koje spavaju, u praznoj i žalosnoj sobi… Pokušao sam da crvenim i zelenim izrazim strašne strasti ljudske duše.“

Iz Pariza odlazi u Arl, na sunčani jug Francuske, gdje je našao nadahnuće za svoja djela, a tu mu se u jednom momentu pridružuje i Pol Gogen prije odlaska na Južna mora.

Zbog duboke depresije 1889. godine na vlastiti zahtjev je primljen u psihijatrijsku bolnicu u San Remi, a onda se preselio u sličnu instituciju u Over-sir-Oaz. Tamo je preminuo 29. jula 1890. u 38. godini, dva dana nakon što je – kako se vjeruje – sam sebi nanio ranu iz pištolja ili puške, mada oružje nikada nije pronađeno.

Van Gogova djela danas su među najskupljim na svijetu i mogu ih priuštiti samo najbogatiji, s obzirom na to da se slike, koje nije mogao da proda za života, sada vrednuju milionima dolara.